Standplaats wuhan

Vanmorgen klonk er flink wat rumoer in de flat. Nieuwsgierig als altijd besloten we een kijkje te nemen om te zien wat er aan de hand was.

Tot onze verrassing bleek er boven ons een bruidegom zijn bruid op te halen. Maar er was een kleine uitdaging: de bruid had zich in de slaapkamer opgesloten. Terwijl vrienden en familie luidkeels aanmoedigingen riepen, probeerde de bruidegom haar over te halen de deur te openen. Na enige tijd gaf ze toe en liet ze hem binnen. Maar daarmee was de uitdaging nog niet voorbij. De bruid, volledig aangekleed, zat klaar op het bed – zonder schoenen. Wat volgde, was een speurtocht door het huis naar de ontbrekende schoenen. Toen deze eindelijk gevonden waren, moest de bruidegom deze ‘afkopen’ van de vinder. En dat ging niet bepaald voor een schappelijke prijs!

Met de hulp van de bruidsmeisjes en een bruidsjonker slaagde de bruidegom erin zijn bruid de flat uit te dragen en naar de wachtende auto te brengen. Het gezelschap vertrok vervolgens naar een restaurant voor een feestelijk maal. Na het feest stond er nog een belangrijk ritueel op de planning: de bruidegom bracht zijn bruid ‘naar huis’. In China is het namelijk traditie dat een huwelijk pas compleet is wanneer het paar een eigen huis heeft.

Als westerling liep ik, samen met mijn echtgenote, zomaar binnen bij dit gezin. Mijn fotocamera en het constante geflits leken totaal geen probleem te zijn. Sterker nog, ik werd hartelijk ontvangen en kreeg zelfs een drankje en een hapje aangeboden. Eerlijk gezegd, waar in Vlaanderen zou zoiets gebeuren?

Vind je dit artikel waardevol of heb je vragen of andere ervaringen?  Je kan het mij laten weten door een reactie te plaatsen. Je email-adres is verplicht, maar het wordt niet getoond op de website.

plaats een reactie